کد مطلب:129853 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:236
کفر یزید
ارتداد به معنای كفر پس از اسلام است؛ و با گواهی شرعی و اقرار شخص، مبنی بر خروج از اسلام، یا اقرار به برخی از انواع كفر و با هر كاری كه به روشنی بر استهزای دین، سبك شمردن و دست كشیدن از آن دلالت كند؛ و نیز با هر گفتاری كه به صراحت بر انكار چیزی دلالت كند كه به ضرورت یا به اعتقاد خود شخص جزو دین بودن آن به اثبات رسیده باشد؛ یا آنكه با اعتقادات او درباره ضروریات دین مخالف باشد، تحقق می یابد. [1] .
اگر بتوان حكم كرد كه ابوسفیان و معاویه پس از فتح مكه به ظاهر اسلام آورده بودند - هر چند شواهد تاریخی زندگی سیاهشان خلاف این را ثابت می كند - ولی درباره ی ارتداد یزید از اسلام جای هیچ شكی نیست. دلیل این موضوع اشعاری است كه وی آشكارا از كفر سخن می گوید و بدنهای و بی اعتقادیش را آشكار می سازد. در آن اشعار چنین آمده است:
«هاشم حكومت را به بازیچه گرفت و گرنه، نه خبری رسید و نه وحیی فرود آمد! ای كاش پدرانم كه در بدر كشته شدند ناله ی كشتگان از دم شمشیر خزرج را می شنیدند و شادی می كردند و دیگران را در شادی خویش شركت می دادند و سپس می گفتند: «ای یزید! دست مریزاد!»
پس آنان را در برابر بدر، كیفری مثل خودش دادیم و همانند بدر را برپا كردیم، پس برابر شد من از خندف نباشم اگر از رفتار فرزندان احمد انتقام نگیرم.» [2] .
در دیگر اشعار وی آمده است:
«هنگامی كه آن هودجها بر شتران آشكار شد و آن سرها بر كناره های «جیرون» نور تابانید، كلاغ قارقار كرد و من گفتم: بگویی یا نگویی، من انتقام خود را از پیامبر گرفتم.» [3] .
اگر بتوان حكم كرد كه ابوسفیان و معاویه پس از فتح مكه به ظاهر اسلام آورده بودند - هر چند شواهد تاریخی زندگی سیاهشان خلاف این را ثابت می كند - ولی درباره ی ارتداد یزید از اسلام جای هیچ شكی نیست. دلیل این موضوع اشعاری است كه وی آشكارا از كفر سخن می گوید و بدنهای و بی اعتقادیش را آشكار می سازد. در آن اشعار چنین آمده است:
«هاشم حكومت را به بازیچه گرفت و گرنه، نه خبری رسید و نه وحیی فرود آمد! ای كاش پدرانم كه در بدر كشته شدند ناله ی كشتگان از دم شمشیر خزرج را می شنیدند و شادی می كردند و دیگران را در شادی خویش شركت می دادند و سپس می گفتند: «ای یزید! دست مریزاد!»
پس آنان را در برابر بدر، كیفری مثل خودش دادیم و همانند بدر را برپا كردیم، پس برابر شد من از خندف نباشم اگر از رفتار فرزندان احمد انتقام نگیرم.» [2] .
در دیگر اشعار وی آمده است:
«هنگامی كه آن هودجها بر شتران آشكار شد و آن سرها بر كناره های «جیرون» نور تابانید، كلاغ قارقار كرد و من گفتم: بگویی یا نگویی، من انتقام خود را از پیامبر گرفتم.» [3] .
[1] جواهر الكلام، ج 41، ص 601 - 600.
[2] درباره اشعار يزيد و مثل زدن به اشعار ابن زبعري به تفصيل سخن خواهيم گفت.
[3] جواهر المطالب، ج 2، ص 300.